اختلال نقص توجه بیش‌فعالی‌ای (ADHD) اختلالی است که در آن کودک الگوی مداوم نقص توجه و ٫ یبیش‌فعالی تکانش گیری نشا می‌دهد که نامناسب با سن بوده و در عملکرد با رشد فرد اختلال ایجامی‌کنند. نقص توجه در ADHD از لحاظ رفتاری به‌صورت پرت‌شدن حواس از تکلیف نداشتن پشتکار مشکل تمرکز و نامنظم‌بودن آش کامی شو دود. بیش‌فعالی به فعالیت حرکتی بیش از حد (مثل دویدن کودک در زمان نامناسب یا وول خوردن مفرط تلنگر زدن با پر حرفی اشاره دارد. در بزرگسالان بیش فعالمی‌تواندند به صورت بی قراری شدید یا منحرف کردن دیگران افعالیت‌هایشانان آشکار شود. تکانشوری به اعمال عجولانه ای اشاره دارد که به صورت لحظه ای و بدون دوراندیشی رومی‌دهندند و به‌احتمال زیاد به فرد ضربه می‌زنند نه. تکانشورمی‌تواند میل به پاداش‌های فوری با ناتوانی در به تعویق‌انداختن خشنودی یا لذت را منعکس سازد.

رفتارهای تکانش می‌توانند به‌صورت مزاحمت اجتماعی مثل ایجاد مزاحمت بیش از حد برای دیگران یا گرفتن تصمیمات مهم بدون درنظرگرفتن پیامدهای بلندمدت آشکار شود مثل گرفتن کار بدون اطلاعات کافی ADHD نتیجه عدم تعادل شیمیایی در مغز است که نشامی‌دهدهد این بیماری یک مشکل جسمی است نه هیجانی عوامل بیرونی مانند فرزندپروری ضعیف شرایط آشفته خانه طلاق یا فشارهای ناشی از مدرسمی‌توانندند در نحوه بروز علایم تأثیر بگذارند ولی منجر به ADH نمی‌شوند برای تشخیص ADHD بر اساس ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، مشکل نقص توجه و ٫ یا بیش‌فعالی تکانشگری باید حداقل در دو مورد موقعیت‌هایی خانه مدرسه یا محل کار مشهود بوده و در آنها تأثیر گذاشته باشد. علاوه بر معیارهای موردنظر برخی از علایم باید حداقل قبل از ۱۲ سالگی مشاهده شود.

اختلال ADHD بسیار شایع است. به طور محتاطانه ای تخمین زده می‌شود که ۳ الی ۵ درصد کودکان سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در برخی گزارش‌ها ADHD در حدود ۴ الی ۸ درصد کودکان و حتی در برخی آمارهای شگفت انگیز ۱۰ الی ۱۸ درصد آنها گزارش شده است. بنابراین چیزی بین ۲ تا ۱۳ میلیون کودک آمریکایی ADHD دارند. به عبارت دیگر به طور متوسط حداقل یک کودک از هر کلاس ADHD دارد. ADHD سالانه به میلیون‌ها ملاقات و ویزیت پزشک منجر می‌شود.
تقریباً ۶۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD علایمی دارند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. این بدین معناست که نزدیک به ۸ میلیون بزرگسال حدود ۲ درصد جمعیت بزرگسال (آمریکا) ADHD دارند. هر چند به دلیل اینکه ADHD یک اختلال رفتاری است که هنوز یک نشانگر بیولوژیکی خاصی برایش موجود نیست عوامل زیادی می‌توانند در تخمین فراوانی آن تأثیر بگذارند.
شیوه و روشی که برای تشخیص گذاری استفاده می‌شود. به طور قاطع بر میزان تخمین فراوانی تشخیص تأثیر می‌گذارد. ملاک‌های راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی فعلی که هر دو زیر گروه‌های بیش فعال تکانشور و نقص توجه را پذیرفته باعث میزان بالاتر تشخیص در مقایسه با معیارهای DSM قبلی که تأکید بیشتری بر بیش فعالی به عنوان معیار تشخیصی داشت شده است. به عبارت دیگر، زمانی که بیش فعالی به عنوان یکی از ویژگی‌های لازم برای تشخیص ADHD در نظر گرفته نمی‌شود فراوانی تشخیص افزایش می‌باید هر چقدر الزامات و معیارها برای تشخیص ADHD کمتر و سست‌تر باشد. تعداد بیشتری از افراد زیر چتر تشخیصی قرار خواهند گرفت.
فراوانی تخمینی ADHD همچنین به این بستگی دارد که چه کسی اطلاعات لازم برای تشخیص گذاری را فراهم می‌کند والدین معلم کودک یا پزشک همه این افراد برنامه‌ها و دستورالعمل‌های خاص خود را

رفتارهای تکانش می‌توانند به‌صورت مزاحمت اجتماعی مثل ایجاد مزاحمت بیش از حد برای دیگران یا گرفتن تصمیمات مهم بدون درنظرگرفتن پیامدهای بلندمدت آشکار شود مثل گرفتن کار بدون اطلاعات کافی ADHD نتیجه عدم تعادل شیمیایی در مغز است که نشامی‌دهدهد این بیماری یک مشکل جسمی است نه هیجانی عوامل بیرونی مانند فرزندپروری ضعیف شرایط آشفته خانه طلاق یا فشارهای ناشی از مدرسمی‌توانندند در نحوه بروز علایم تأثیر بگذارند ولی منجر به ADH نمی‌شوند برای تشخیص ADHD بر اساس ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، مشکل نقص توجه و ٫ یا بیش‌فعالی تکانشگری باید حداقل در دو مورد موقعیت‌هایی خانه مدرسه یا محل کار مشهود بوده و در آنها تأثیر گذاشته باشد. علاوه بر معیارهای موردنظر برخی از علایم باید حداقل قبل از ۱۲ سالگی مشاهده شود.

اختلال ADHD بسیار شایع است. به طور محتاطانه ای تخمین زده می‌شود که ۳ الی ۵ درصد کودکان سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در برخی گزارش‌ها ADHD در حدود ۴ الی ۸ درصد کودکان و حتی در برخی آمارهای شگفت انگیز ۱۰ الی ۱۸ درصد آنها گزارش شده است. بنابراین چیزی بین ۲ تا ۱۳ میلیون کودک آمریکایی ADHD دارند. به عبارت دیگر به طور متوسط حداقل یک کودک از هر کلاس ADHD دارد. ADHD سالانه به میلیون‌ها ملاقات و ویزیت پزشک منجر می‌شود.
تقریباً ۶۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD علایمی دارند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. این بدین معناست که نزدیک به ۸ میلیون بزرگسال حدود ۲ درصد جمعیت بزرگسال (آمریکا) ADHD دارند. هر چند به دلیل اینکه ADHD یک اختلال رفتاری است که هنوز یک نشانگر بیولوژیکی خاصی برایش موجود نیست عوامل زیادی می‌توانند در تخمین فراوانی آن تأثیر بگذارند.
شیوه و روشی که برای تشخیص گذاری استفاده می‌شود. به طور قاطع بر میزان تخمین فراوانی تشخیص تأثیر می‌گذارد. ملاک‌های راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی فعلی که هر دو زیر گروه‌های بیش فعال تکانشور و نقص توجه را پذیرفته باعث میزان بالاتر تشخیص در مقایسه با معیارهای DSM قبلی که تأکید بیشتری بر بیش فعالی به عنوان معیار تشخیصی داشت شده است. به عبارت دیگر، زمانی که بیش فعالی به عنوان یکی از ویژگی‌های لازم برای تشخیص ADHD در نظر گرفته نمی‌شود فراوانی تشخیص افزایش می‌باید هر چقدر الزامات و معیارها برای تشخیص ADHD کمتر و سست‌تر باشد. تعداد بیشتری از افراد زیر چتر تشخیصی قرار خواهند گرفت.
فراوانی تخمینی ADHD همچنین به این بستگی دارد که چه کسی اطلاعات لازم برای تشخیص گذاری را فراهم می‌کند والدین معلم کودک یا پزشک همه این افراد برنامه‌ها و دستورالعمل‌های خاص خود را

رفتارهای تکانش می‌توانند به‌صورت مزاحمت اجتماعی مثل ایجاد مزاحمت بیش از حد برای دیگران یا گرفتن تصمیمات مهم بدون درنظرگرفتن پیامدهای بلندمدت آشکار شود مثل گرفتن کار بدون اطلاعات کافی ADHD نتیجه عدم تعادل شیمیایی در مغز است که نشامی‌دهدهد این بیماری یک مشکل جسمی است نه هیجانی عوامل بیرونی مانند فرزندپروری ضعیف شرایط آشفته خانه طلاق یا فشارهای ناشی از مدرسمی‌توانندند در نحوه بروز علایم تأثیر بگذارند ولی منجر به ADH نمی‌شوند برای تشخیص ADHD بر اساس ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، مشکل نقص توجه و ٫ یا بیش‌فعالی تکانشگری باید حداقل در دو مورد موقعیت‌هایی خانه مدرسه یا محل کار مشهود بوده و در آنها تأثیر گذاشته باشد. علاوه بر معیارهای موردنظر برخی از علایم باید حداقل قبل از ۱۲ سالگی مشاهده شود.

اختلال ADHD بسیار شایع است. به طور محتاطانه ای تخمین زده می‌شود که ۳ الی ۵ درصد کودکان سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در برخی گزارش‌ها ADHD در حدود ۴ الی ۸ درصد کودکان و حتی در برخی آمارهای شگفت انگیز ۱۰ الی ۱۸ درصد آنها گزارش شده است. بنابراین چیزی بین ۲ تا ۱۳ میلیون کودک آمریکایی ADHD دارند. به عبارت دیگر به طور متوسط حداقل یک کودک از هر کلاس ADHD دارد. ADHD سالانه به میلیون‌ها ملاقات و ویزیت پزشک منجر می‌شود.
تقریباً ۶۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD علایمی دارند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. این بدین معناست که نزدیک به ۸ میلیون بزرگسال حدود ۲ درصد جمعیت بزرگسال (آمریکا) ADHD دارند. هر چند به دلیل اینکه ADHD یک اختلال رفتاری است که هنوز یک نشانگر بیولوژیکی خاصی برایش موجود نیست عوامل زیادی می‌توانند در تخمین فراوانی آن تأثیر بگذارند.
شیوه و روشی که برای تشخیص گذاری استفاده می‌شود. به طور قاطع بر میزان تخمین فراوانی تشخیص تأثیر می‌گذارد. ملاک‌های راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی فعلی که هر دو زیر گروه‌های بیش فعال تکانشور و نقص توجه را پذیرفته باعث میزان بالاتر تشخیص در مقایسه با معیارهای DSM قبلی که تأکید بیشتری بر بیش فعالی به عنوان معیار تشخیصی داشت شده است. به عبارت دیگر، زمانی که بیش فعالی به عنوان یکی از ویژگی‌های لازم برای تشخیص ADHD در نظر گرفته نمی‌شود فراوانی تشخیص افزایش می‌باید هر چقدر الزامات و معیارها برای تشخیص ADHD کمتر و سست‌تر باشد. تعداد بیشتری از افراد زیر چتر تشخیصی قرار خواهند گرفت.
فراوانی تخمینی ADHD همچنین به این بستگی دارد که چه کسی اطلاعات لازم برای تشخیص گذاری را فراهم می‌کند والدین معلم کودک یا پزشک همه این افراد برنامه‌ها و دستورالعمل‌های خاص خود را

رفتارهای تکانش می‌توانند به‌صورت مزاحمت اجتماعی مثل ایجاد مزاحمت بیش از حد برای دیگران یا گرفتن تصمیمات مهم بدون درنظرگرفتن پیامدهای بلندمدت آشکار شود مثل گرفتن کار بدون اطلاعات کافی ADHD نتیجه عدم تعادل شیمیایی در مغز است که نشامی‌دهدهد این بیماری یک مشکل جسمی است نه هیجانی عوامل بیرونی مانند فرزندپروری ضعیف شرایط آشفته خانه طلاق یا فشارهای ناشی از مدرسمی‌توانندند در نحوه بروز علایم تأثیر بگذارند ولی منجر به ADH نمی‌شوند برای تشخیص ADHD بر اساس ویراست پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، مشکل نقص توجه و ٫ یا بیش‌فعالی تکانشگری باید حداقل در دو مورد موقعیت‌هایی خانه مدرسه یا محل کار مشهود بوده و در آنها تأثیر گذاشته باشد. علاوه بر معیارهای موردنظر برخی از علایم باید حداقل قبل از ۱۲ سالگی مشاهده شود.

اختلال ADHD بسیار شایع است. به طور محتاطانه ای تخمین زده می‌شود که ۳ الی ۵ درصد کودکان سنین مدرسه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در برخی گزارش‌ها ADHD در حدود ۴ الی ۸ درصد کودکان و حتی در برخی آمارهای شگفت انگیز ۱۰ الی ۱۸ درصد آنها گزارش شده است. بنابراین چیزی بین ۲ تا ۱۳ میلیون کودک آمریکایی ADHD دارند. به عبارت دیگر به طور متوسط حداقل یک کودک از هر کلاس ADHD دارد. ADHD سالانه به میلیون‌ها ملاقات و ویزیت پزشک منجر می‌شود.
تقریباً ۶۰ درصد کودکان مبتلا به ADHD علایمی دارند که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. این بدین معناست که نزدیک به ۸ میلیون بزرگسال حدود ۲ درصد جمعیت بزرگسال (آمریکا) ADHD دارند. هر چند به دلیل اینکه ADHD یک اختلال رفتاری است که هنوز یک نشانگر بیولوژیکی خاصی برایش موجود نیست عوامل زیادی می‌توانند در تخمین فراوانی آن تأثیر بگذارند.
شیوه و روشی که برای تشخیص گذاری استفاده می‌شود. به طور قاطع بر میزان تخمین فراوانی تشخیص تأثیر می‌گذارد. ملاک‌های راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی فعلی که هر دو زیر گروه‌های بیش فعال تکانشور و نقص توجه را پذیرفته باعث میزان بالاتر تشخیص در مقایسه با معیارهای DSM قبلی که تأکید بیشتری بر بیش فعالی به عنوان معیار تشخیصی داشت شده است. به عبارت دیگر، زمانی که بیش فعالی به عنوان یکی از ویژگی‌های لازم برای تشخیص ADHD در نظر گرفته نمی‌شود فراوانی تشخیص افزایش می‌باید هر چقدر الزامات و معیارها برای تشخیص ADHD کمتر و سست‌تر باشد. تعداد بیشتری از افراد زیر چتر تشخیصی قرار خواهند گرفت.
فراوانی تخمینی ADHD همچنین به این بستگی دارد که چه کسی اطلاعات لازم برای تشخیص گذاری را فراهم می‌کند والدین معلم کودک یا پزشک همه این افراد برنامه‌ها و دستورالعمل‌های خاص خود را