1842 نیوروک
جیمز همیشه در سایه‌ی برادرش هنری جیمز قرار داشت که روانشناس نبود ولی معروف بود که می‌گفتند هنری جیمز روانشناسی بود که رمان می‌نوشت و ویلیام جیمز رمان نویسی بود که مطالب روانشناسی می‌نوشت.
اما درنهایت ویلیام جیمز با بررسی تمام جنبه‌های وجودی انسان از قبیل رفتار شناخت احساسات، اراده و حتی تجربه‌های مذهبی موضوع مطالعه‌ی روانشناسی را گسترش داد.
آثار معروف او عبارت اند از:
یاور طلبی انواع تجارب، مذهبی، پراگماتیسم
کتاب اصول روانشناسی ( The Principles of Psychology) ۱۲ سال از عمر او را گرفت که بالغ بر ۱۴۰۰صفحه است. نثر جذاب جیمز همراه با لحن خودمانی آن باعث شد کتاب اصول روانشناسی با توجه عامه مردم مواجه شود .
جیمز بعد از دو سال خلاصه ای از کتاب را تحت عنوان «روانشناسی درس مختصرتر» منتشر کرد که به «جیمی» معروف است.
اغلب اوقات خودمان هم از تغییر دیدگاه‌هایمان در مورد موضوعات مختلف شگفت زده می‌شویم جیمز معتقد بود این ایرادی ندارد زیرا به سبب همین تغییر و تحول دائمی و بازگشت به تعادل است که به ما انسان گفته می‌شود.
ویلیام جیمز بعضی مواقع آرزو می‌کرد یک میلیونر کاوشگر یا فرد محبوب و جذابی باشد ولی سرانجام به این واقعیت تلخ رسیده است که فقط می‌تواند یک نفر باشد بنابراین برای این که در زندگی موفق باشیم باید از میان شخصیت‌های گوناگون فقط یکی را انتخاب و موفقیتمان را در آن جست وجو کنیم جنبه‌ی منفی قضیه این است که اگر فقط یک هدف برای خودمان در نظر بگیریم، مثلاً آرزو کنیم ماهیگیر موفق با روانشناس برجسته ای شویم. آن گاه چنانچه در این راه شکست بخوریم ضربه مهلکی به عزت نفسمان وارد می‌شود و دچار نومیدی می‌شویم.
ویلیام جیمز عمدتاً فردگراست و ذهن انسان را به شفق قطبی تشبیه می‌کند که تمام توازن داخلی آن با ضرب اهنگ هر تغییری جهت خود را عوض می‌کند روح عمل گرایی در روانشناسی جیمز، به گونه ای کاملاً طبیعی به شکل گیری روانشناسی کاربردی می‌انجامد.
ویلیام جیمز (William James) یکی از برجسته‌ترین اندیشمندان آمریکایی بود که در زمینه‌های روانشناسی، فلسفه و دین نقش بسیار مهمی ایفا کرد. او به عنوان “پدر روانشناسی آمریکایی” شناخته می‌شود و یکی از بنیان‌گذاران فلسفه پراگماتیسم است. آثار او در زمینه روانشناسی کارکردگرا و فلسفه دین همچنان تأثیرگذار هستند.
از آثار معروف او می‌توان به “اصول روانشناسی” (The Principles of Psychology) و “اراده برای باور” (The Will to Believe) اشاره کرد. او همچنین نظریه مهمی درباره احساسات ارائه داد که به نظریه جیمز-لانگ معروف است.