ADHD
ADHD
پرسش و پاسخ هایی برای شناخت بیشتر اختلال نقص توجه و هر آنچه که باید درباره آن بدانید ….
طیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به دسته بندی طیف اختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به دسته بندی طیف اختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به دسته بندی طیف اختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به دسته بندی طیف اختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به دسته بندی طیف اختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به دسته بندی طیف اختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این ختلالات اظطرابی میپردازیم و میتوانید از لیست مقابل هر بخش از آن را مطالعه کنیدطیف اختلالاتی که ریشه های اظطرابی دارند و در این زمینه قرار میگیرند در این بخش به
سر فصل ها
مبانی اختلال نقص توجه و بیش فعالی
١. اختلال نقص توجه و بیش فعالی چیست؟
٢. میزان شیوع آن چقدر است؟
٣. آیا انواع مختلفی از آن وجود دارد؟
٤. معمولا در چه سنی آشکار می‌شود؟
٥. آیا علائم آن در کودکان به مرور زمان از بین میرود؟
٦. کدام بخش‌های مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
٧. انتقالدهندههای عصبی در کدام قسمت مغز تاثیر می‌گذارند؟
٨. کدام ژن‌ها در پیدایش آن نقش دارند؟
٩. آیا داشتن این اختلال بدین معناست که مغز کودک من یک مشکل جدی و اساسی دارد؟
١٠. آیا اشخاص معروفی هستند که این اختلال را دارند یا قبلا داشتند؟
١١. چه چیزی باعث پیدایش این اختلال می‌شود؟
١٢. اگر من این اختلال را داشته باشم، آیا کودکم نیز مبتلا خواهد شد؟
١٣. آیا عوامل خطر غیر ژنتیکی برای آن وجود دارد؟
نتایج حاصل از یک مطالعه ملی اجرا شد نشان داد که تعدادی از عوامل خطر غیرژنتیکی می‌توانند بر خطر ابتلا به ADHD تأثیر بگذارند.
کودکانی که در این پژوهش شرکت داشتند. از دوران جنینی تا هفت‌سالگی مورد ارزیابی قرار گرفتند عوامل خطر برای ADHD شامل سابقه مصرف سیگار الکل مصرف دارو و کم‌خونی در دوران بارداری تولد با کفل عفونت جفت در زمان زایمان زودرس اندازه سر کوچک در زمان تولد هستند. به نظر می‌رسد که سابقه خانوادگی عقب‌ماندگی و سطح اقتصادی اجتماعی پایین نیز از عوامل خطر باشند مشکلات نورولوژیکی در ماه اول زندگی خطر ابتلا به ADHD را در هفت‌سالگی از ۲ درصد به ۵۰ درصد افزایش می‌دهد. تأخیر رشدی و افزایش فعالیت در دوران نوزادی ADHD در هفت‌سالگی را پیش‌بینی می‌کند. وقتی یک کودک چهارساله دور سر کوچک چشمه‌ای آستیگمات یا نواقص حرکتی بصری حرکتی ریز یا درشت داشته باشد خطر ADHD افزایش می‌یابد.
مشکلات روان‌شناختی خانه نیز عوامل خطر برای ADHD هستند. یک مطالعه انجام شده در هاوایی نشان داد در کودکانی که از خانواده‌های دارای تعارض و تنش زیاد هستند خطر ۲۰۰ تا ۰۰ درصد افزایش می‌یابد. در مطالعه سوئدی زندگی خانوادگی نارضایتی بخش بزرگترین عامل خطر برای ADHD شناخته شد که برجسته‌تر و مهم‌تر از سایر مشکلات دارویی است.
داشتن یک یا حتی چند عامل خطر به این معنی نیست که ADHD قرار است رخ دهد؛ اما این امر احتمال ابتلای ADHD را در آن فرد نسبت به فردی که هیچ عوامل خطری ندارد بیشتر می‌کند. این عوامل خطر یک کودک را به درجات مختلف نسبت به ADHD مستعد می‌کند.
١٤. آیا کودک من به‌طور مادرزادی با این اختلال به دنیا می‌آید یا اینکه بعدها شکل می‌گیرد؟
١٥. کودک من دارای این اختلال است، می‌تواند بنشیند و ساعت‌ها تلویزیون تماشا کند، امامن شنیده‌ام که تماشای تلویزیون می‌تواند منجر به این اختلال گردد، آیا این درست است؟
١٦. کدام عوامل محیطی دیگر می‌توانند بر آن تاثیر گذارد؟
١٧. آیا آسیب شدید مغزی یا یک صدمه جزئی در مغز می‌تواند منجر به آن شود؟
١٨. آیا کودکانی که زودتر به دنیا می‌آیند (زودرس)، در معرض خطر بالای این اختلال هستند؟
١٩. کودک من که کم‌خونی از نوع کمبود آهن دارد، بیشتر بیش‌فعال است تا خسته. آیا این مورد عادی است؟
٢٠. آیا عفونت‌های گوش کودک من زمانی که نوپا بود، ممکن است علت این اختلال باشد؟
٢١. در چه سنی می‌توانم نگران این باشم که کودکم مبتلا به این اختلال است؟ آیا می‌توان آن را قبل از دوران مدرسه (پیش‌دبستانی) تشخیص داد؟
٢٢. آیا علائم این اختلال با رشد کودک تغییر می‌یابند؟
٢٣. آیا علائم دیگری برای این اختلال در کنار علائمی که به‌طور سنتی برای تشخیص‌گذاری استفاده می‌شود، وجود دارد؟
٢٤. آیا علائم آن ممکن است در سال‌های بعدی نوجوانی، کودک مرا در معرض خطر مشکلات دیگر قرار دهد؟
٢٥. آیا هرکسی که مشکل نقص توجه یا بیش‌فعالی داشته باشد، مبتلا به این اختلال است؟
٢٦. آیا این اختلال از جنسیت کودکان تاثیر می‌پذیرد؟
٢٧. هرموقع من می‌گویم نه، کودکم مقابله به مثل می‌کند و نافرمان و متخاصم می‌شود، آیا این نشانه‌ها در کودک دارای این اختلال، شایع است؟
٢٨. عناصر و ملزومات اساسی ارزیابی کامل جهت تشخیص این اختلال چیست؟
٢٩. برای اینکه به تشخیص دقیق و مناسبی برسم، از چه کسی کمک و مشورت بخواهم؟
٣٠. من کودکم را پیش دکتری بردم که در ٣٠ دقیقه تشخیص این اختلال را داد، آیا پزشکان واقعا می‌توانند تشخیص آن را به این سرعت انجام دهند؟
٣١. آیا آزمایش‌های طبی می‌تواند به‌طور قابل اطمینانی تعیین کند که کودک من مبتلاست؟
٣٢. آیا ارزیابی روانی-تحصیلی یا روانی-عصبی واقعا ضروری است؟
٣٣. من شنیده‌ام که شیوع آن در بین کودکان دبستانی در حال افزایش است، آیا در تشخیصش افراط نمی‌شود؟
٣٤. از آنجایی که ملاک‌های تشخیصی اشاره می‌کنند، علائم این اختلال تا هفت سالگی خود را در کودکان مبتلا نشان می‌دهد، حال یک دکتر چطور می‌تواند برای اولین بار بگوید که پسر ١٣ ساله من که کلاس هفتم میرود، مبتلا می‌باشد؟
٣٥. آیا یک کودک مبتلا، آسیب‌پذیری بیشتری به سایر اختلال‌ها نیز دارد؟
٣٦. کودک من خیلی زمخت و دست و پا چلفت است و از ورزش‌های گروهی نفرت دارد، آیا این مشکل در کودکان مبتلا عادی است؟
٣٧. کودک مبتلای من ناخن و لباس خود را می‌جود، و مکرر پلک می‌زند، آیا این‌ها بخشی از علائم این اختلال هستند یا او اختلال تیک دارد؟
٣٨. آیا اضطراب کودک من درباره مدرسه به‌خاطر عملکرد تحصیلی ضعیف است، یا کودکان مبتلا می‌توانند اختلال اضطراب همبود داشته باشند؟
٣٩. اختلال وسواس فکری اجباری و این اختلال، چقدر همبودی دارند؟
٤٠. آیا مشکلات مربوط به خلق نیز در کودکان مبتلا شایع است؟
٤١. آیا لجبازی و نافرمانی کودک مبتلا، ناشی از این اختلال است یا نتیجه اختلال یا شرایط دیگری است؟
٤٢. کودک مبتلای من، دوستان مشکل‌ساز زیادی دارد. آیا این مشکل در کودکان مبتلا به این اختلال معمول است؟
٤٣. کودک من مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شده است. اکنون دکتر من می‌گوید که کودکم علائم این اختلال را نیز دارد، آیا کودک من می‌تواند هردو اختلال را داشته باشد؟
٤٤. آیا یک کودک با توانایی‌های هوشی محدود ممکن است علائم این اختلال را داشته باشد؟
٤٥. چه نوع داروهایی برای درمان آن استفاده می‌شود؟
٤٦. من داروهایی می‌شناسم که معمولا برای این اختلال تجویز می‌شوند، آیا آنها بی‌خطر هستند؟
٤٧. آیا این محرک‌ها بیش از حد تجویز نمی‌شوند؟
٤٨. محرک‌ها چگونه بر مغز تاثیر می‌گذارند؟ این داروها چگونه می‌توانند به کودکی که از قبل بیش از حد تحریک شده است کمک کنند؟ آیا این دو متناقض به نظر نمی‌رسند؟
٤٩. داروهای محرک تا چه حد موثرند؟ و چطور بدانم که آنها کارساز هستند یا نه؟
٥٠. چه نوع داروهای محرک دیگری برای درمان این اختلال در دسترس هستند؟ مزایا و معایب هرکدام از آنها چیست؟
٥١. محرک‌ها و داروهای دیگر چه تاثیری بر انتقالدهندههای عصبی مغز دارند؟ انتقالدهندههای عصبی بر چه رفتارهایی اثر می‌گذارند؟
٥٢. داروهای محرک چه عوارض جانبی دارند؟
٥٣. آیا کودکان مبتلا به تیک می‌توانند داروهای محرک مصرف کنند؟ آیا داروهای محرک می‌توانند باعث تیک یا اختلال توره شوند؟
٥٤. آیا کودکان پیش‌دبستانی می‌توانند داروهای محرک مصرف کنند؟ آیا داروهای محرک آنها را به گونه‌ای متفاوت تحت تاثیر قرار می‌دهند؟
٥٥. آیا داروهای محرک مهارت‌های اجتماعی را بهبود می‌بخشند؟
٥٦. چگونه به فرزند خود داروهای محرک بدهیم؟
٥٧. اگر فرزندم از مصرف داروها خودداری کند، چه کار کنم؟
٥٨. فکر دادن دارو به فرزندم مرا خیلی نگران می‌کند، آیا این امکان هست که فرزندم به داروهای محرک وابسته شود؟
٥٩.چگونه بدانم که زمان مناسب برای شروع دادن دارو به فرزندم چه موقع است؟ و برای چه مدت فرزندم نیاز خواهد داشت که از داروهای محرک استفاده کند؟
٦٠. آیا باید به‌طور مرتب با پزشک ملاقات کنم یا می‌توان داروها را با تلفن تنظیم کرد؟
٦١. آیا فرزندم باید داروهای محرک را هرروز مصرف کند یا آیا امکان تعطیلات دارویی وجود دارد؟
٦٢. داروی فرزند نوجوان من در طول سال‌های دبیرستانش خوب عمل کرده است، آیا نیاز داریم که عوامل دیگری را در نظر داشته باشیم و قبل از اینکه به دانشگاه برود داروهایش را تغییر دهیم؟
٦٣. پسر من برای رفتن به دانشگاه خانه را ترک می‌کند. من در مورد سوء مصرف دارو بیشتر نگران هستم. آیا نگرانی من به‌جاست؟
٦٤. آیا انواع یا علائم این اختلال بر انتخاب درمان تاثیر می‌گذارند؟
٦٥. چه داروهای دیگری وجود دارند؟ مزایا و معایب داروهای غیر محرک چیست؟
٦٦. کلونیدین و گوانفاسین/ تنکس چه داروهایی هستند و عوارض جانبی آنها چیست؟
٦٧. در مورد استراترا چطور؟ این دارو چطور عمل می‌کند و عوارض جانبی آن چیست؟
٦٨. آیا انتخاب‌های دیگری در کنار داروهای سنتی وجود دارند که برای درمان مفید باشند؟ آیا تعدیل رفتاری می‌تواند به جای داروهای محرک استفاده شود؟ آیا درمان‌های غیر دارویی مثل ویتامین‌ها یا تغییر در رژیم غذایی برای درمان مفید هستند؟
٦٩. چه نوع مشکلات یادگیری به‌طور معمول با این اختلال همراه هستند؟
٧٠. آیا بعضی از مباحث درسی یا فعالیت‌های مدرسه برای فرزند من دشوار خواهد بود؟
٧١. آیا داشتن این اختلال، خواندن را برای فرزند من دشوار می‌کند؟
٧٢. میدانم که بی‌نظمی بزرگترین مشکل فرزند من است. برای کمک چه کار می‌توانم بکنم؟
٧٣. فرزند من از انجام دادن تکالیف مدرسه نفرت دارد و همیشه آن را به تاخیر می‌اندازد. چه روش‌هایی می‌تواند به ما کمک کند که او هرشب آن را انجام دهد؟
٧٤. فرزند من عاشق بسکتبال است. آیا این اختلال مشارکت در ورزش‌های گروهی را غیرممکن می‌کند؟
٧٥. آیا فرزند مبتلای من می‌تواند در یک کلاس درس اصلی موفق شود؟
٧٦. آیا باید به معلمان در مورد اینکه فرزند من مبتلا به این اختلال است اطلاع دهم؟
٧٧. بهترین سبک‌های تدریس برای فرزند مبتلا کدام هستند؟
٧٨. چطور می‌توانم بفهمم که آیا فرزندم به امکانات خاص یا یک برنامه تحصیلی ویژه احتیاج دارد؟
٧٩. چه تسهیلاتی را باید از مدرسه درخواست کنم تا برای فرزندم فراهم کنند؟
٨٠. برای اینکه خدمات تحصیلی ویژه‌ای برای فرزندم فراهم کنم، چه فرایندی را باید دنبال کنم؟
٨١. «برنامه آموزش فردی» چیست و چرا کودکان مبتلا به آن نیاز دارند؟
٨٢. به جلسه برنامه آموزش فردی (IEP) چه کسی می‌آید و من انتظار چه چیزی را می‌توانم در آنجا داشته باشم؟
٨٣. من شنیده‌ام که فرزندم ممکن است تحت ماده ۵۰۴ قانون توان‌بخشی سال ۱۹۷۳ یا قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت، به عنوان معلول شناخته شود. این قوانین چه هستند؟ اگر فرزندم واجد شرایط برای خدمات تحصیلی خاص نباشد، آیا می‌توان تسهیلاتی ذیل این قوانین اعطا کرد؟
٨٤. آیا من نیاز دارم که با یک مدافع حقوقی مشورت کنم؟
٨٥. فرزند من برای سال‌ها در سیستم مدرسه عمومی حتی با وجود تسهیلات هم مشکل داشته و ناخشنود بوده است؛ چه گزینه‌های دیگری دارم؟
٨٦. پسر من سال آخر دبیرستان است. هنگامی که به دانشگاه میرود، چه آمادگی‌هایی باید برای گرفتن تسهیلات و خدمات مناسب داشته باشد؟ چگونه می‌توانیم بفهمیم که چه برنامه‌های دانشگاهی برای افراد مبتلا مناسب هستند؟
٨٧. چگونه باید با فرزندم در مورد تشخیص این اختلال صحبت کنم؟
٨٨. حالا که فرزندم مبتلا تشخیص داده شده است، آیا باید اجازه دهم که بقیه اعضای خانواده و دوستان در مورد آن بدانند؟
٨٩. آیا ابتلا به این اختلال، پیدا کردن و داشتن دوست را برای فرزند من دشوارتر می‌کند؟
٩٠. در برخورد با مشکلات فرزند نوجوان مبتلا در خانه، مدرسه و با همسالانش، چه نوع کمک‌های درمانی بیشتر از همه می‌توانند به من کمک کنند؟
٩١. این اختلال در کودک من، خشم و ناکامی زیادی به زندگی خانوادگی‌ام آورده است، برای مقابله با آن چه کار می‌توانم بکنم؟
٩٢. بهترین راه برای به نظم آوردن رفتار کودک مبتلای من چیست؟ آیا باید محدودیت بیشتری وضع کنم؟
٩٣. آیا برای شروع برنامه مدیریت رفتار باید از یک درمانگر کمک بگیرم یا اینکه می‌توانم آن را به تنهایی اجرا کنم؟
٩٤. فرزند مبتلای من در سن نوجوانی است، آیا مدیریت رفتاری متفاوتی برای نوجوانان وجود دارد؟
٩٥. فرزند نوجوان من بی‌انگیزه و بی‌تفاوت و بی‌احساس است، آیا در این اختلال این پدیده شایع است؟
٩٦. بسیاری از نوجوانان مصرف دارو و الکل را تجربه و آزمایش می‌کنند، آیا فرزند مبتلای من بیشتر در معرض خطر چنین رفتارهای مشکل‌ساز قرار دارد؟
٩٧. با اطلاع از اینکه کودکان مبتلا، در رانندگی بیشتر دچار تصادفات می‌شوند، آیا من باید به فرزند مبتلای خود اجازه رانندگی بدهم؟
٩٨. من میدانم که با توجه به اینکه فرزندم به دانشگاه راه پیدا می‌کند باید به او اجازه دهم تا مسئول خود و کارهای خود باشد و در نهایت مستقل شود. اما اگر احساس کردم که او ضعیف عمل می‌کند چه؟ در چه مواقعی باید مداخله کنم؟
٩٩. احتمال شکل‌گیری یک نشانگر بیولوژیکی چقدر است؟
١٠٠. از کجا می‌توانم اطلاعات زیادی درباره این اختلال بدست آورم؟